خواندن این نقد برای شما مخاطبین سرودکار خیلی خوبه که بتونید الگوهای مناسب کار برای خودتون رو انتخاب کنید. شعر و ملودی کار شروع شیرینی داره و فضای دلنشینی داره اما جلوتر که میریم پوچی در مفهوم شعر خودش رو به وضوح نشون میده. شعر شما رو به هیچ سمت و هدفی نمیبره و صرفا یه سری کلمات قشنگ رو کنار هم چیده
چ«مثل ماه» قدم مثبتیست در تصویرسازی گروه نجم الثاقب، اما همچنان موسیقی و روایت داستان نیازمند بازنگریهای جدی هستند. این نماهنگ به ما یادآوری میکند که حتی یک شعر خوب هم، بدون تصویر و موسیقی مناسب، نمیتواند بدرخشد.
در این یادداشت سراغ نماهنگی رفتیم که خیلیها با ذوق پخشش نشستن، چون از تولیدات مرکز مأواست و توسط گروه خوب رهپویان حرم اصفهان اجرا شده. اما بذارید از همین اول بگیم: این نماهنگ، هم فرصت رو سوزونده و هم حس رو.
پس از انتشار نماهنگ دهه هشتادیا که با حضور رضا هلالی و محمد حسین پویانفر همراه بود ، نقد های زیادی در جامعه به همراه داشت که مهدی زنگنه با ارسال یاداشتی برای حاجت ، نقد خود به این نماهنگ را نوشته است:
واحد آموزش «سینوا» کارگاه بازیمحور «شناخت ریتم — ریتمو پیدا کن» را در مسجد جامع افسریه و هیئت جوانان منتظران المهدی (قشلاق جیتو) برگزار کرد؛ دورهای ویدیومحور و عملی که هماهنگی گروهی و کیفیت اجرای سرود نوجوانان را تقویت میکند. هر مدرسه، مسجد یا کانون میتواند با «سینوا» برای برگزاری این کارگاه در محله خود هماهنگ شود.
وقتی مربی سرود بهجای تربیت نسل، دنبال بیزینس و شهرت باشد، سرود از مدرسه انسانسازی به ویترین تبلیغاتی سقوط میکند. این بزرگترین آسیب برای هم نوجوانان و هم جامعه است.
تا وقتی گروهها فقط به دنبال موضوعات پرطرفدار و تکراری باشند، سرود از رسالت تربیتیاش فاصله میگیرد. مطالبهی موضوعات عمیق و نیازمحور، وظیفهی اصلی مربیان و فعالان سرود است، نه سازمانهایی که هنوز درگیر کلیشههای قدیمیاند.
سرود باید بستر تربیت باشد نه صرفاً دیده شدن. تجربه نشان داده گروههای ترکیبی آسیبزا هستند و برای دختران، فقدان مسیر جایگزین بعد از دوران عضویت، ضربه بزرگی به همراه دارد.