دیگر نیازی به توضیح نیست که سرود، یکی از اثرگذارترین قالب‌های هنری برای جذب و همراه‌کردن نوجوانان و حتی خانواده‌هاست. این قالب، نه‌تنها می‌تواند هیجان و نشاط را به مخاطب منتقل کند، بلکه توانایی انتقال پیام‌های عمیق فرهنگی و ارزشی را دارد؛ آن هم با ماندگاری بالا. کافی است به چند سرود ماندگار سال‌های گذشته فکر کنیم که هنوز هم در ذهن مردم تکرار می‌شود.
با این همه، وقتی به آنتن تلویزیون نگاه می‌کنیم، سهم سرود ناامیدکننده است. در تمام این سال‌ها، تنها دو برنامه مستقل برای این حوزه ساخته شده: «هماهنگ» و «ایران سرود». همین! آن هم در حالی که موسیقی پاپ، مسابقات خوانندگی یا برنامه‌های سرگرمی مشابه، به‌وفور و در قالب‌های متنوع روی آنتن می‌روند.
سؤال ساده است: چرا مقوله‌ای به این اهمیت، این‌قدر از آنتن تلویزیون دور نگه داشته شده؟ آیا مدیران رسانه ملی، هنوز قدرت جذب و تأثیرگذاری سرود بر نسل نوجوان را باور نکرده‌اند؟ یا مشکل، نبود طرح و ایده جذاب برای تبدیل این ظرفیت به برنامه‌ای پرمخاطب است؟
این کم‌توجهی، فقط یک خطای برنامه‌سازی نیست؛ یک فرصت‌سوزی فرهنگی بزرگ است. در شرایطی که همه می‌دانیم نوجوانان به سرعت در معرض موج‌های رسانه‌ای و محتوای وارداتی قرار دارند، سرود می‌تواند خط مقدم کار فرهنگی باشد. اما وقتی این قالب در تلویزیون به حاشیه رانده شود، نتیجه‌اش همان می‌شود که امروز می‌بینیم: فاصله گرفتن نسل جدید از این هنر جمعی و کاهش انگیزه گروه‌های فعال.
رسانه ملی، اگر واقعا دغدغه تربیت نسل جدید را دارد، باید برای سرود جایی ثابت و جدی در جدول پخش خود در نظر بگیرد؛ نه به‌عنوان یک آیتم حاشیه‌ای، بلکه به‌عنوان یک جریان ماندگار. بدون این تصمیم، «هماهنگ» و «ایران سرود» هم به مرور به خاطره‌ها می‌پیوندند و ما می‌مانیم و یک جای خالی بزرگ در آنتن فرهنگی کشور.
کارگاه ریتمتو پیدا کن
دیدگاهتان را بنویسید